niedziela, 31 marca 2013

Chomiki - informacje

Jeżeli przygotujemy już mieszkanko dla naszego nowego pupilka możemy sprowadzić naszego chomika do domu. Zanim zdecydujemy się jednak na zakup konkretnego chomika musimy sprawdzić stan jego zdrowia. Warto zwrócić uwagę na kilka rzeczy.

Oczy - U zdrowego chomika powinny być otwarte i błyszczące, a ich okolica czysta i sucha. Nie powinniśmy się jednak martwić, gdy chomik, który dopiero co się obudził ma oczy półotwarte. Po kilka minutach chomik otworzy oczy. Gdy zauważymy ropę lub strupy w okolicach oczu może to wskazywać na stan zapalny.
Nos - Nie powinien mieć żadnej wydzieliny.
Uszy - Wewnętrzna małżowina uszna nie powinna być uszkodzona, gdyż może to być przyczyną zapaleń w późniejszym czasie lub, co gorsza problemów ze słuchem. Normalne są uszy lekko karbowane na obrzeżach. Jednak brak tej cechy jest po prostu wadą urody i nie zagrozi zdrowiu naszego chomika.
Sierść - Musi być gładka i błyszcząca, bez wyłysień. W ciepłe dni futerko może sprawiać wrażenie przetłuszczonego. Nie należy się tym jednak wtedy martwić.
Okolica odbytu - U zdrowego chomika powinna być czysta i sucha. Zabrudzona kałem wskazuje na zaburzenia trawienne lub poważne choroby układu pokarmowego. Jeżeli zaobserwujemy takie objawy powinniśmy w ogóle zrezygnować z zakupów w tym sklepie.
Sposób poruszania się - Poruszanie się na sztywnych nogach lub w "pozycji kota" jest objawem choroby. Również częsta utrata równowagi jest oznaką choroby. Zdrowe chomiki powinny się ciekawie rozglądać się wokół.
Apatia - Jest za zwyczaj symptomem poważnej choroby. Zdrowy chomik powinien być ruchliwy i ciekawy otocznia.
Płeć chomika - Jest szczególnie ważna, kiedy planujemy w przyszłości rozmnażać chomiki.


Samiec czy samiczka?

Określanie płci u chomików syryjskich nie jest rzeczą trudną. Cechą odróżniającą samiczkę od samca jest odległość między otworem odbytowym a ujściem dróg moczowych. Odległość ta jest znacznie większa u samca niż u samicy. Dodatkowo u samca chomika syryjskiego już w wieku 4 tygodni można wyczuć jądra, które nadają bardziej szpiczasty kształt tylnej części ciała.

Natomiast w przypadku innych gatunków chomików rozpoznanie płci chomika nie jest tak łatwe i aby mieć pewność, najlepiej jest zasięgnąć porady specjalisty.


Transport do domu

Jeżeli już kupiliśmy chomika czas przetransportować go do domu. Na krótką trasę wystarczające jest tekturowe pudełko z wyciętymi małymi otworkami. Na dłuższą drogę rozwiązanie to nie jest jednak dobre. Pudełko może przemoknąć od moczu lub chomik może je przegryźć. Lepsza jest wtedy drewniana skrzyneczka wyłożona trocinami. Niektóre sklepy oferują również specjalne pojemniki transportowe dla małych zwierząt. Warto zaopatrzyć się w coś takiego zwłaszcza, że jeszcze kiedyś może nam się przydać.

Kiedy już sprowadzimy chomika do domu wstawiamy pojemnik do klatki. Ważne jest żeby chomik sam wyszedł, powoli przyzwyczajając się do nowego miejsca.

Oswajanie

Po przyniesieniu chomika do domu i umieszczeniu w nowym dla niego miejscu, powinniśmy dać mu czas na przyzwyczajenie się do nowej sytuacji i polubienie swojego nowego mieszkanka. Dlatego przez pierwsze dwa dni powinniśmy zapewnić chomikowi spokój ograniczając nasze prace przy nim tylko do kamienia i sprzątania toalety. Jednak najlepiej wykonywać te czynności, gdy chomik będzie w swoim domku.

Chomiki, zwłaszcza młode, boją się człowieka i uciekają przed nim, jednak ich oswojenie nie jest trudne i wymaga tylko odrobiny cierpliwości. Najłatwiej oswaja się chomik syryjski i dlatego też jest to gatunek, który przeważa w hodowlach amatorskich. Jednak im młodsze zwierzątko tym łatwiej je oswoić.

Chomiki mają słaby wzrok, a polegają głównie na węchu i słuchu. I właśnie na tych dwóch zmysłach musimy oprzeć proces oswajania.

Po 2 - 3 dniach od przyniesienia chomika do domu możemy zacząć proces oswajania. Najczęściej stosowaną metodą oswajania jest oswajanie za pomocą łakoci. Polega ona na zdobywaniu względów chomika przez podawanie mu smakołyków prosto z ręki. Przemawiamy przy tym do niego niezbyt głośno i spokojnie. W żadnym wypadku nie można krzyczeć. Także ruchy wykonywane bezpośrednio w pobliżu zwierzątka powinny być spokojne, płynne i opanowane tak, aby zwierzątko nie czuło w naszej obecności zagrożenia. Nie chwytajmy jednak chomika, gdy po raz pierwszy się do nas zbliży. Może to spowodować, iż chomik cofnie się i nie będzie chciał znów podejść. Na pewno w po pewnym czasie chomik zechce wyciągnąć smakołyk z naszej ręki by móc go zjeść w spokojnym i bezpiecznym miejscu. Po kilku takich ćwiczeniach chomik przestanie uciekać na nasz widok, a po pewnym czasie będzie wyczekiwał byśmy mu coś dali.

Kolejny krok to głaskanie chomika w klatce. Niestety w wielu klatkach drzwiczki znajdują się na górze. Jeżeli wkładamy przez nie rękę chomikowi kojarzy się to z atakiem np. drapieżnego ptaka. Jego zaufanie trzeba zdobywać powoli. Po pewnym czasie pozwoli się dotykać bez podawania mu za każdym razem łakoci. Chomik zacznie nas obserwować i będzie wychodził nam naprzeciw gdy podejdziemy do klatki.
Dopiero wtedy możemy zacząć próbować go podnosić. Trzeba robić to umiejętnie. Nie powinno chwytać chomika za kark, gdyż jest to dla niego nieprzyjemne. Dodatkowo może on zniweczyć całą naszą dotychczasową pracę. Chomika należy podnosić delikatnie ujmując go po środku tułowia, posadzić na jednej dłoni, zaś drugą przykryć zwierzątko niczym daszkiem. Chomiki syryjskie spokojnie można trzymać w jednej ręce, inne, bardziej ruchliwe gatunki bezpieczniej trzymać "pod daszkiem".

Chomika uznajemy za w pełni oswojonego dopiero, kiedy bez oznak lęku wspina się na nas i bada wszystko noskiem. Dopiero wtedy możemy wypuszczać chomika na spacery poza klatkę.
Podczas oswajania pamiętajmy że chomiki to zwierzątka którym łatwo zrobić krzywdę więc przy każdej próbie brania go na ręce należy zachować ostrożność.
Nigdy nie łapiemy chomika za skórę na grzbiecie!!! Większość chomików tego nie lubi.


Choroby 

 Najczęstsze przyczyny chorób u chomików: * Przeciąg
* Szybka zmiana temperatur
* Zepsute lub jednostajne jedzenie
* Brak możliwości do ścierania zębów i pazurków
* Inne zwierzęta
* Budzenie podczas snu
* Za niska lub za wysoka wilgotność powietrza
* Mokra wyściółka
* Brak higieny w klatce
* Za wysoka lub za niska temperatura

Zachowania chomika które mogą wskazywać chorobę:
* Kuśtykanie, ciągnięcie jednej nogi za sobą
* Unikanie światła
* Stałe drapanie, zaczerwienienie skóry
* Apatyczne zachowanie
* Łyse pola w sierści
* Chudnięcie
* Biegunka
* Kichanie, Charczenie
* Ciężki oddech, odgłosy gwizdania lub jakby "pukania" przy oddychaniu
* Brak apetytu 

Pielęgnowanie  

Chomik z natury jest zwierzątkiem bardzo czystym ale ważne jest aby poświęcić trochę czasu na jego pielęgnację. Bardzo ważną w tym temacie kwestią jest niewątpliwie to że nie wolno go kąpać! Jeżeli nasz chomik się bardzo pobrudzi i sam nie jest w stanie tego wyczyścić wówczas brud z jego futerka należy usuwać grzebieniem o grubych zębach, kołtuny zaś należy wyciąć tępymi nożyczkami.
Oprócz tego do naszych codziennych obowiązków należy:
* wymieniać ściółkę w okolicy toalety i wodę do picia
* wyrzucić resztę soczystego pokarmu z poprzedniego dnia
* włożyć świeży pokarm soczysty oraz ziarno
* wyparzyć słoik służący za toaletę
* wypuścić chomika na spacer po pokoju
* sprawdzić stan zdrowia chomika

Rozmnażanie

Jak odróżnić samicę od samca?

Samiec chomika syryjskiego i chińskiego ma po obu stronach odbytu wyraźnie widoczne jąderka. Poza tym u samca odstęp miedzy otworami odbytowym i płciowo/moczowym na brzuchu jest znacznie większy niż u samicy. U chomików dżungarskich rozróżnienie płci jest trudniejsze. Samiec dżungarka ma między odbytem a otworem płciowym kilka sterczących włosków - samica jest tam nieowłosiona. U samicy dżungarków można w bardzo dobrym świetle zaobserwować niebieskawe obramowanie wokół pochwy. Gruczoł zapachowy na brzuchu u samców dżungarka jest nieowłosiony i wydziela brunatną wydzielinę zabarwiając brzuch.
Niewyszkolonym trudno jest odróżnić obydwie płci i dlatego łatwo można się stać hodowcą wbrew woli, jeżeli trzyma się chomiki parami. Chomiki rozmnażają się bardzo szybko. Samice osiągają dojrzałość płciową w 5. lub 6. tygodniu życia. Ruja występuje w odstępach 5 do 6 dni . Ciąża u chomików syryjskich trwa 16-22 dni u karłowatych 19-22 dni. Przeciętny rzut u chomików syryjskich to 6 do 12 młodych, natomiast u chomików karłowatych 5 do 6. Młode po 3 tyg. osiągają samodzielność. W tym układzie para chomików może w ciągu roku doczekać się wielotysięcznego potomstwa.
Przed rozpoczęciem hodowli chomików trzeba przede wszystkim zatroszczyć się o to co zrobić z dorosłym potomstwem.


Jeżeli decydujemy się na hodowle

Samice są gotowe do pokrycia co 5 do 6 dni. Jeżeli nie są w rui, to gryzą po prostu samca. W takim wypadku, trzeba samca jak najszybciej usunąć z klatki. Najkorzystniej jest umieścić samicę w klatce samca. Wtedy samica będzie mniej agresywna. Najkorzystniejsza pora to wieczór, między 20 a 23 godz. Samiec rozpoznaje szybko po zapachu, czy samica jest w odpowiednim nastroju. Gdy poczuje gotowość samicy, zaczyna lizać ją po głowie i uszach i potrącać nosem. Gdy samica stanie z wygiętym grzbietem i podniesionym zadkiem samiec może się zabrać do dzieła. Kopulacja jest powtarzana kilkakrotnie. Po pewnym czasie samica ma dosyć i wtedy zaczyna być agresywna wobec samca wówczas koniecznie trzeba chomiki rozłączyć. Gdy kopulacja została uwieńczona sukcesem, zachowanie samicy wkrótce się zmienia. Zaczyna chomikować więcej niż zwykle i zbierać materiał na gniazdo.

W trakcie ciąży należy samicy:

zapewnić materiał do budowy gniazda

obchodzić się z nią szczególnie uważnie i łagodnie

nie dopuszczać do niej żadnych obcych osób

zapewnić spokój i ciszę

podawać pokarm bogaty w witaminy i białko

na 2 dni przed porodem zmienić wyściółkę a potem zostawić zwierzę w zupełnym spokoju tylko podawać pokarm 


Poród
W czasie porodu należy nadal zostawić samicę w zupełnym spokoju i nie zaglądać do klatki. Jeżeli samica nie będzie miała spokoju może się zdarzyć, ze zje młode. Kanibalizm może mieć również inne przyczyny: za dużo porodów (max 6 na jedną samicę) Za krótka przerwa pomiędzy porodami (minimum 6 tygodni). Niedobór białka w czasie ciąży lub za młoda samica. Także nieżywe i bardzo słabe młode zostają zjedzone.
Czasami poród mimo objawów ciąży nie występuje albo ilość urodzonych młodych i objętość ciała samicy wskazują na to, że część młodych pozostała w macicy. Należy udać się jak najszybciej do weterynarza, żeby zrobił cesarskie cięcie. W przeciwnym wypadku płody zgniją w macicy i chomiczka umrze wskutek ogólnego zakażenia organizmu.

Wychowanie młodych
Codziennie wieczorem powinno się przeprowadzać kontrolę gniazda by ewentualnie usunąć nieżywe maleństwa, jeżeli zachodzi tego potrzeba. W żadnym wypadku nie robić tego w obecności samicy i nie ręką. Samicę wywabić smakołykiem, a usunięcie przeprowadzić jakimś przedmiotem pochodzącym z klatki np. kawałkiem czystego , wygotowanego i osuszonego, patyka, służącego chomikom do zabawy. Maleństwa są gołe i ślepe i całkowicie zdane na opiekę matki, która je karmi, myje i zanosi z powrotem do gniazda, jeżeli wypadną. Po 5 dniach młode zaczynają jeść pokarm inny niż mleko matki, i pokrywają się lekkim puszkiem. Po 10 dniach otwierają im się oczy. Po 14 dniach podejmują pierwsze wyprawy poza gniazdo. Po 21 dniach młode stają się całkowicie samodzielne. W tym okresie trzeba szczególnie dobrze zabezpieczyć klatkę przed ucieczką młodych chomików. Odległość między prętami klatki nie powinna wynosić więcej niż 0,5 cm, a wszelkie szpary miedzy drzwiczkami i w rogach klatki należy uszczelnić dodatkowo drutem Nie należy ich jednak za wcześnie oddzielać od matki bo mogą zachorować na chorobę mokrego ogona. Najwcześniej w wieku 6 tyg. można je oddać nowym opiekunom.

sobota, 30 marca 2013

Jak dbać o psa?

Posiadanie psa, może być wspaniałe, ale musisz zdawać sobie z odpowiedzialności, jaka za tym idzie zanim zdecydujesz się na jego posiadanie.





Psy są wspaniałymi i mądrymi zwierzętami, ale zanim się zdecydujesz, musisz wiedzieć, że posiadanie psa, to nie tylko zabawa. Musisz także się zdecydować czy będziesz go trzymać w domu czy na zewnątrz.
2
Zazwyczaj o psa mieszkającego na podwórku, jest łatwiej dbać. Nie musisz martwić się np. o to, aby go wyprowadzać "do toalety". Jeśli mieszkasz w bloku musisz zdać sobie sprawę z tego, że pies to duża odpowiedzialność.
3
Pies mieszkający w domu, mieszkaniu wymaga wyprowadzania na spacer przynajmniej raz na dzień, aby mógł pobiegać. Musisz także go wytresować, przynajmniej na podstawowym poziomie, czyli co można w domu a czego nie można.
4
Z psem musisz chodzić na wizyty do weterynarza, na szczepienia itp. a to też jest odpłatna usługa w większości przypadków. Musisz też zapewnić mu odpowiednie jedzenie.
5
Psy są zazwyczaj bardzo aktywnymi zwierzętami, więc musisz również poświęcać im czas na zabawę, a także na kąpiel i szczotkowanie ich sierści.


Wskazówki
  • Musisz kochać psa i dbać o niego jak o kogoś najbliższego.


Jak namówić rodziców na psa?

Zdecydowałaś. Chcesz mieć psa. Będzie Twoim ulubionym pupilkiem. Będziecie chodzić razem na spacery po parku i nauczysz go wielu komend. Ale jest jeden problem. Twoi rodzice. Nie chcą oni słyszeć o żadnym psie. Jak ich zatem przekonać?
 
Jak namówić rodziców na psa?
 
Przekonaj swoich rodziców, że jesteś osobą bardzo odpowiedzialną i jesteś gotowa na wszelkie wyrzeczenia. Obiecaj, że będziesz go codziennie wyprowadzać i sprzątać za nim. Możecie z rodzicami wystawić na próbę Twoje zobowiązanie. Poproś ich aby zlecili Ci jakieś zadanie. Niech poproszą Cię, abyś zajęła się czymś przez jakiś dłuższy czas. Zaopiekuj się na przykład jakąś roślinnością w domu, ogródkiem, czy chociażby zwierzakiem sąsiada lub przyjaciela. Jeśli rodzice zauważą, że się sprawdzasz przychylniej popatrzą na Ciebie i możliwość posiadania psa.
2
Przejmij niektóre obowiązki domowe. Oferuj swą pomoc przy sprzątaniu, odkurzaniu czy zmywaniu naczyń. Psy często brudzą. Większość psów „gubi” wszędzie swoją sierść. A skoro to Ty jesteś tą osobą, która pragnie mieć psa, to właśnie Ty powinnaś zająć się sprzątaniem i udowodnić rodzicom, że będziesz regularnie sprzątać po swoim psie. Więc zabierz się za to już wcześniej i pokaż rodzicom, że potrafisz i że Ci zależy.
3
Odrób zadanie domowe! Przeszukaj pobliskie schroniska. Poszukaj psa, który nie będzie zawszony, upewnij się również, że jest szczepiony. Poczytaj o odpowiedniej pielęgnacji psa, o tresurze, i wszystkim tym, czego psu potrzeba. Niech rodzice widzą, że się naprawdę starasz.
4
Zaprezentuj rodzicom czego się dowiedziałaś. Jak już poczytasz o opiece nad psem, podziel się tą wiedzą z rodzicami. Powiedz im, że przejmiesz większość obowiązków. Zrób wstępny kosztorys. Ile będzie kosztować karma, smycz, szczotka dla psa, obroża, miska, buda itp.
5
Zrób listę korzyści z posiadania psa.
Pies pomoże Ci w nauce odpowiedzialności.
Będzie dobrym towarzyszem dla całej rodziny.
Wyprowadzanie psa będzie miało korzystny wpływ również na Twoją formę. W ten sposób oderwiesz się również od monitora.
Pies będzie chronił dom przed intruzami.
Psy mają właściwości terapeutyczne. Zwłaszcza, gdy jesteśmy smutni i przygnębieni obecność psa może nam pomóc. Psiaki są mistrzami w rozweselaniu!
6
Dowiedz się wszystkiego o domowej tresurze psa. Musisz wiedzieć jak nauczyć psa, aby sygnalizował swoje potrzeby fizjologiczne. Skorzystaj z pobliskiej biblioteki lub Internetu. Czytaj informacje dotyczące ras psów, chorób, na które mogą zapaść psy, jak dobrze odżywiać psa, jak go kąpać, szczotkować, itd. Rodzice zobaczą, że naprawdę stać Cię na dużo i jesteś w stanie dopasować swój grafik do opieki nad psem.
7
Przyprowadź do domu psa kolegi lub kogoś z rodziny. Pokaz rodzicom, że umiesz zajmować się zwierzętami, że cieszy Cię przebywanie z psiakiem.
8
Zaoferuj, że będziesz przeznaczać część swojego kieszonkowego na jedzenie dla psa.
9
Pokaż rodzicom, że potrafisz się dobrze zaopiekować również sobą. Zdrowo się odżywiaj, dbaj o higienę osobistą, szczotkuj zęby, i sama pierz swoje rzeczy.
10
Daj rodzicom czas do namysłu. Nie naciskaj na siłę. Niech sami zauważą, że się starasz. Miej tylko pewność, że widzą Twoje starania.
11
Jeśli już Twoi rodzice wyrażą zgodę i będziesz mogła sprowadzić do domu wymarzonego psiaka nie zapominaj w euforii o swoich obietnicach i postanowieniach. Pokaże Cię to w bardzo złym świetle.
12
Porozmawiaj z osobą, do której masz duże zaufanie (z chłopakiem, koleżanką). Niech pomoże Ci przekonać rodziców o Twoich szczerych zamiarach.
13
Jak już zdecydujesz, że chcesz mieć psa porozmawiaj o tym z mamą lub tatą, nie z babcią czy dziadkiem. W końcu ewentualny psiak będzie mieszkał w domu Twoich rodziców, nie w domu dziadków. Inna sprawa, jeśli mieszkasz z dziadkami. Wtedy mogą okazać się oni bardzo pomocni w przekonywaniu Twoich rodziców, jeśli ich oczywiście do tego namówisz. Pamiętaj jednak, że dziadkowie też muszą widzieć, że się starasz.
14
Pokaż rodzicom książki o psach. Przeglądaj je przy nich (a może nawet z nimi).
15
Przekonaj rodziców, że biorąc psa ze schroniska pomagamy mu i stwarzamy godne warunki do życia. Może nawet uratujesz, któregoś psa przed uśpieniem? Pies wyczuje takie rzeczy i na pewno się wam za to odwdzięczy. Pomyślcie o tym.
 
 
Wskazówki
  • Powiedz rodzicom, że jak będziesz starsza będziesz mogła powiedzieć swoim dzieciom: „Tak pamiętam swojego pierwszego psa, był najwspanialszy na świecie”. Powiedz rodzicom, że pies sprawi, że Twoje dzieciństwo będzie bardziej kolorowe.
  • Poczekaj z tym do Świąt, urodzin, imienin lub innych okazji. Powiedz rodzicom, że będzie to wymarzony prezent!
  • Nie złość się na rodziców. Staraj się rozmawiać z nimi spokojnie. Może dzisiaj się nie zgodzą, ale kto wie co będzie za miesiąc. Więc nie poddawaj się!
 

Jak wybrać imię dla psa?

Wybór imienia dla swojego psa jest dużą odpowiedzialnością. Jeśli właśnie jesteś na etapie wybierania imienia dla swojego nowego członka rodziny przeczytaj poniższe rady i wskazówki.

Wybierz takie imię, które będzie łatwe do zapamiętania dla psa. Zwierzęta szybciej zapamiętują oraz reagują na imię składające się z dwóch sylab.

Wybierz takie imię, którego byś się nie wstydził wołając psa w parku lub "przedstawiając" swojego psa swojej babci. Wołanie na psa Riko, Piksel, Poker czy Junior będzie mniej krępujące niż Fiutek czy Żenada.

Unikaj imion które brzmią jak początek komend "Nie", "Zostań", "Siad", "Leżeć", "Chodź" czy "Przynieś". Np imię "Niemiec" jest zbyt zbliżone do komendy "Nie". Dla psa będzie bardzo trudno rozróżnić te dwa tak podobnie brzmiące wyrazy.

Jeśli wybierasz długie imię pomyśl jak będzie brzmiał skrót. Prawdopodobnie nie będziesz zbyt często używać pełnego imienia swojego psa (np. Nebuhomozor).

Rasa i pochodzenie psa może być źródłem inspiracji. Jeśli pies jest rasy orientalnej (imię np. Kumiko, Nakamura, Miharu, Sadako), niemieckiej (Ulrich, Wilhelm, Bach), itp.

Poczekaj kilka dni. Zachowanie twojego psa może zdecydować o jego imieniu. Zwróć uwagę na cechy charakteru (Księżniczka, Leń, Nauka, Świrek), wyglądu (Kropek, Pas, Biały).

Wybierz takie imię które będzie pasowało bez względu na wiek kota. Imię "Kiciuś" nie szczególnie pasuje do dorosłego, wielkiego kota.

Jeśli nazywasz psa często spotykanym imieniem np. Karol, Maciek, Józek - pomyśl czy nie sprawisz tym przykrości swojej najbliższej rodzinie lub sąsiadom - osoba która tak ma na imię może poczuć się urażona, że nazwałeś tak swojego psa.

Jak karmić szczeniaka?

 W pierwszych miesiącach życia Twojego pupilka jesteś odpowiedzialny za jego karmienie i dbanie o prawidłową dietę. Musisz być przygotowany na to, by zamienić mu mleko matki na żywność dla szczeniąt. Poniżej znajdziesz wskazówki i potrzebne informacje, które z pewnością ułatwią ci to dość trudne zadanie.

1
Matka wie najlepiej. Młody szczeniak otrzymuje komplet niezbędnych składników pokarmowych z mleka matki, które powinny starczyć mu na pierwsze cztery tygodnie życia. Mleko matki jest w 100% dostosowane do potrzeb szczeniaka i nie ma potrzeby podawać mu nic innego.
2
Dozwolone zastępstwa. W przypadku, gdy matka jest chora, nie ma wystarczającej ilości pokarmu lub szczeniak jest pozbawiony matki, można stosować preparaty zastępcze. Jeśli znajdziesz się w takiej sytuacji, skontaktuj się z weterynarzem, który dobierze odpowiedni produkt, dostosowany do jego potrzeb.
3
Miłość od pierwszego ugryzienia. Szczeniaki zazwyczaj rozpoczynają jedzenie karmy od około trzeciego lub czwartego tygodnia życia. Zacznij podawać karmę dla szczeniąt od niewielkich ilości i stopniowo zwiększaj im porcję.
4
Smaczne zabawki. Szczenięta bardzo często bawią się jedzeniem, gdy wprowadzamy je po raz pierwszy. Nie martw się – szybko nauczą się, co z nim robić. Podawaj im wówczas suchą karmę, muszą nauczyć się ją jeść zanim zostaną odstawione od mleka matki – ok.7-8 tydzień życia.
5
Mamo, co na obiad? Szczenięta potrzebują dwa razy więcej energii niż dorosłe psy. W zależności od rasy, musisz podawać im posiłki zawierające 25 – 30 % białka.
6
Psy małe – 20 lub mniej kilogramów – mogą osiągnąć pełne rozmiary już w 9 – 12 miesiącu życia. Ich szczeniaki mogą być karmione dowolna karmą. Jeśli jednak jest łatwo dostępne, wykształcają one złe nawyki żywieniowe i może to prowadzić do ich nadwagi. Jeśli więc masz inne zwierzęta domowe, musisz dozować im karmę.
7
Nie podawaj szczeniakom dodatkowych posiłków. Wszystkie średnie i duże psy powinny być karmione regularnie, a ich porcje specjalnie dozowane.
8
Jeśli dopuścisz do tego, by twój szczeniak się przejadał, może wystąpić zbyt szybki wzrost. Spowoduje to późniejsze problemy z kośćmi, a nawet krzywicę.
9
Nie przekarmiaj szczeniaka w celu przyspieszenia tempa wzrostu. Pamiętaj, że wielkość psa określana jest genetycznie. Zrównoważona dieta pozwalana prawidłowy rozwój kości u psów dużych i średnich. Ważne jest, zatem, by dążyć do wolniejszego tempa wzrostu.
10
Lekarstwa dla Twojego szczeniaka powinny być dodawane do paszy. Jednakże lekarstwa powinny stanowić nie więcej niż 5 % dziennego spożycia składników odżywczych. Pozostała ich część powinna pochodzić z wysokiej jakości pożywienia.


piątek, 29 marca 2013

Kot czy kotka? Rasowy czy mieszaniec? Długo- czy krótkowłosy?

Pytanie o płeć – jeśli myślimy o charakterze - ma większe znaczenie w przypadku psów, ale wiele osób planujących zamieszkanie z kotem zadaje sobie to pytanie. Teoretycznie kotki więcej przebywają w domu, kocury natomiast preferują zwiedzanie okolicy, w praktyce natomiast nie ma reguły. Wiele zależy od indywidualnych predyspozycji zwierzęcia. Zarówno kot jak i kotka w taki sam sposób przywiązuje się do właściciela. Z czysto praktycznego punktu widzenia trzeba pamiętać, że kocur będzie znaczył teren moczem, natomiast kotka będzie miała ruję. Jeśli planujemy kastrację zwierzęcia, nie ma to żadnego znaczenia.
W przypadku kota rasowego wiemy dokładnie czego się spodziewać kiedy urośnie. Znamy jego rodziców i kilka pokoleń wstecz. Wielorasowe często są źródłem niespodzianek.

Jeśli chodzi o długość włosa, musimy zadać sobie pytanie, czy mamy czas i cierpliwość na regularne, częste szczotkowanie kota. Jeśli nie, zamienimy go w żałosny kłębek filcu. W takim przypadku zdecydujmy się na kota krótkowłosego.



Co powinniśmy wiedzieć o kastracji kota?




                                                                   Na czym polega

Kastracja kocurów polega na chirurgicznym usunięciu jąder, kotek natomiast – na usunięciu jajników i macicy. U kocurów zabieg ten jest zdecydowanie mniej inwazyjny a zwierzę dużo szybciej dochodzi do siebie. W przypadku kotek operacja jest poważniejsza, a zwierzę dłużej wymaga specjalnego nadzoru z naszej strony. Obydwa zabiegi są jednak standardowo wykonywane przez lekarzy weterynarii i niosą minimalne ryzyko powikłań.
                                                                 

 Kiedy przeprowadzić

Zdecydowanie najlepiej jest kastrować zwierzęta młode: kotki jeszcze przed lub tuż po pierwszej rui, kocurki zanim jeszcze zaczną znaczyć swój teren, ale już po wykształceniu się wszystkich elementów układu moczowo-płciowego. Z reguły jest to 6-9 miesiąc życia zwierzęcia. Warto tutaj skonsultować się z weterynarzem, który wyznaczy dokładny termin.
 

                                                              Przeciwwskazania
 
Nie należy sterylizować kotek w późnej ciąży i podczas rui. Wykonanie zabiegu w takich okolicznościach zbytnio zaburza gospodarkę hormonalną zwierzęcia, co może mieć fatalne skutki. Można sterylizować kotki w ciąży wczesnej.


                                                                     Korzyści
 
Korzyści wynikających z kastrowania kotów jest wiele. Dotyczy to oczywiście zwierząt nie przeznaczonych do profesjonalnej hodowli. W przypadku kotek znacznie zmniejszamy ryzyko wystąpienia raka sutka, guzów macicy i jajników, siłą rzeczy również zwierzęciu nie grozi ropomacicze- jedna z najgroźniejszych chorób. Redukujemy też ryzyko innych schorzeń o podłożu hormonalnym. Pozbywamy się kłopotu rui u kotki, kiedy rozkoszne mruczenie o poranku zamienia się w dzikie „miauuu!”, które zrywa nas z łóżka (o ile udało nam się w ogóle zasnąć) z morderczymi instynktami. O ile kotki żyjące na wolności mają ruję 3-4 razy w roku, to te „domowe”, do których nie dopuścimy kocura, mogą ją mieć niemal cały czas. Warto wiedzieć, że ruja naszego pupila nie tylko nam zatruwa życie: kotka traci apetyt, popada w frustrację. Jest gotowa na wydanie na świat kociaków a jej organizm domaga się zapłodnienia, które nie następuje. Zwierzę odczuwa silny dyskomfort, nie bardzo wiedząc co się dzieje.

Kocury po wykastrowaniu nie będą znaczyć terenu moczem, co ma kluczowe znaczenie w przypadku gdy trzymamy kota w domu. Z doświadczenia wiem, że mieszkanie oznaczone przez kota wietrzy się przez wiele miesięcy, a jakiekolwiek próby doszorowania ścian spełzają na niczym: pozbywamy się farby i tynku, a zapach uparcie zostaje Kocury wysterylizowane w młodym wieku zachowują zgrabniejszą sylwetkę, tylko tutaj uwaga: przy odpowiedniej diecie. Więcej o tym w części dotyczącej skutków zbiegu.

Kastracja zabezpiecza nas i naszego zwierzaka przed niechcianym miotem, a przez to ogranicza populację bezdomnych zwierząt, których i tak jest zbyt dużo. Wreszcie: statystyki pokazują, że kastrowane zwierzęta żyją dłużej, maja mniejsze tendencje do włóczęgostwa i bardziej przywiązują się do opiekuna.


                                                         Skutki kastracji – fakty i mity
 
Najbardziej oczywistym skutkiem zabiegu jest nieodwracalna bezpłodność zwierzęcia.

W sporadycznych przypadkach mogą wystąpić takie zjawiska jak:
- pojawienie się rui u wysterylizowanej kotki. Jest to tzw. „syndrom trzeciego jajnika”, spowodowany występowaniem w jamie brzusznej niewielkiej ilości komórek produkujących estrogeny, które wywołują ruję. Nie ma niestety możliwości ich usunięcia a jedynym sposobem zapobiegania rujom w takim przypadku jest podawanie środków hormonalnych. Mimo objawów, kotka jest oczywiście bezpłodna i nie może zajść w ciążę.
-nietrzymanie moczu. Powoduje je zbyt niski poziom estrogenów, co prowadzi do słabego napięcia zwieracza pęcherza. Z reguły krótkotrwała terapia hormonalna likwiduje problem.
- otyłość. Niekiedy wysterylizowane koty mają tendencje do nadmiernego przybierania na wadze i w zasadzie nie wiadomo czym jest to spowodowane. Niektórzy twierdza, że zwierzę ma wówczas większy apetyt, a niektórzy – że kot staje się spokojniejszy i nie marnuje energii na poszukiwanie partnera do rozmnażania. Niezależnie od przyczyn, wystarczy zapewnić kotu odpowiednią ilość zabawy i dobrze zbilansowana dietę, a problem zniknie.


                Bajka o tym, że każda kotka przynajmniej raz w życiu powinna mieć kociaki.

Dlaczego bajka? Bo nie jest to prawda. Panuje błędne przekonanie, że kotka po urodzeniu co najmniej jednego miotu jest mniej narażona na choroby układu rozrodczego. Badania pokazują, że jest to jedynie przesąd. Nie jest także prawdą, że kotka tęskni za posiadaniem potomstwa. Bez względu na to jak kochamy nasze zwierzęta, nie uczłowieczajmy ich – kotka nie będzie tęsknic za czymś czego nigdy nie miała. Koty nie mają wyobraźni a instynkt posiadania potomstwa to u nich jedynie instynkt przetrwania gatunku, a nie chęć spełnienia się w macierzyństwie.
Warto wiedzieć: koty i kotki nie przechodzą menopauzy, więc nawet zwierzęta w podeszłym wieku mogą wydać na świat potomstwo. Niestety często wiąże się to z kłopotami z donoszeniem ciąży i jej przebiegiem. Dla starszej kotki odchowanie młodych kociąt może być dość wyczerpujące.


                                                                   Alternatywa dla kastracji 
 
Jeśli kastrację potraktujemy jako sposób zabezpieczenia przed niechcianymi kociakami, to jedynym „środkiem zastępczym” są środki hormonalne. Podawane są u weterynarza w formie zastrzyku, bądź na własną rękę – w formie tabletek. Jest to metoda stosowana głównie w przypadku kotów dzikich, które ciężko jest złapać i przetransportować do lecznicy. Specyfik mieszamy wówczas z jedzeniem którym dokarmiamy koty. ZAWSZE należy to skonsultować z lekarzem weterynarii. Jak każda metoda, ma ona swoje wady i zalety.
Wady:
- może doprowadzić do ropomacicza, cukrzycy czy zaburzeń w wydzielaniu hormonu wzrostu
- niekiedy powoduje otyłość zwierzęcia
- kłopotliwa dla właściciela: wymagana jest systematyczność
Zalety:
-metoda odwracalna do pewnego momentu: w przypadku długotrwałego stosowania może prowadzić do bezpłodności
- brak ryzyka związanego z narkozą i operacją

Niekiedy sterylizacja jest jedynym możliwym sposobem na uratowanie kotu życia - jak w przypadku kotek z ropomaciczem. Wtedy oczywiście żadnej alternatywnej metody nie ma.


                                                             Przygotowanie do zabiegu
 
Przed zabiegiem zwierzę musi być na czczo przez minimum 12 godzin.
Dwie godziny przed wyznaczoną godziną odstawiamy kotu wodę do picia.
Zwierzę do kliniki zanosimy w wygodnym transporterku wyłożonym miękkim kocem pachnącym domem. W taki sam sposób będziemy je odbierać, warto więc zadbać o to, by zestresowany całą sytuacją (przede wszystkim dziwnym samopoczuciem po narkozie) zwierzak czuł się w transporterze bezpiecznie.
Pamiętajmy o zabraniu ze sobą książeczki zdrowia kota, żeby lekarz mógł wpisać wykonany zabieg.


                                             Jak opiekować się zwierzęciem zaraz po zabiegu
 
Przede wszystkim nie nalegajmy na wcześniejsze niż zaleci lekarz odebranie kota z lecznicy. Czas potrzebny na wybudzenie się z narkozy to bardzo indywidualna sprawa i tylko lekarz może stwierdzić czy zwierzę jest gotowe na powrót do domu. Z doświadczenia wiem, że proces wybudzania się kota jest dla właściciela bardzo stresujący. Bez przerwy sprawdzałam czy kotkom biją serca, czy się nie duszą, czy aby na pewno wszystko jest w porządku. Zawsze należy liczyć się z bezsenną nocą i koniecznością pilnowania, aby kot nie zrobił sobie krzywdy próbując wskoczyć na uginających się jeszcze łapach na ulubione półki, albo żeby nie spadł z łóżka.

12 godzin po zabiegu kota obowiązuje ścisła dieta – wolno mu jedynie podawać wodę do picia.
Do 5 dni nie należy wypuszczać kota z domu. Jest jeszcze osłabiony operacją.
Kot może nie mieć apetytu - nie należy się tym martwić, jeśli pije wodę.

Musimy bardzo dokładnie obserwować zwierzę i natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii jeśli zauważymy:
- ropną wydzielinę lub krwawienie z rany pooperacyjnej
- częste wymioty
- kłopoty z oddychaniem
- rozejście się szwów
- drgawki
- brak pragnienia do 24 godzin po zabiegu.

W wyznaczonym przez lekarza terminie powinniśmy pojawić się w lecznicy celu wyjęcia szwów. Z reguły jest to 10 dzień po operacji.

W jaki sposób psy się uczą?

Jak psy się uczą? Bardzo łatwo o ile mają dobrego nauczyciela. Naukę musimy od początku do końca prowadzić prawidłowo, zgodnie z podstawowymi zasadami - inaczej nie nauczymy Psa niczego, a jedynie namieszamy mu w głowie.
Na początku należy zastanowić się co pies lubi najbardziej. Może to być jego ulubiony przysmak, może to być ulubiona pieszczota. Sens w tym, że najprawdopodobniej nasz zwierzak powtórzy konkretną czynność, jeżeli jej wykonanie przyniesie mu jakieś korzyści (np. otrzyma smakołyka). Działa to także w drugą stronę - jeżeli za coś nie zostanie nagrodzony, prawdopodobne jest, że nie będzie powtarzał tej czynności, bądź będzie to robił rzadziej niźli w przypadku czynności "opłacalnej".

Nie jest nowością, że wszystkie zwierzęta uczą się i działają dla określonych korzyści. Jest to podstawowe założenie tresury psów. Nie często zdarzy się, że nauczymy Naszego psa wykonywania jakiejś komendy nagradzając go ciepłym "dobry piesek".

Często popełniane błędy?
Należy unikać podstawowego błędu, który niestety jest często widoczny w amatorskiej tresurze. Nie należy od razu wymagać od psa wykonywania skomplikowanych komend. Należy zacząć od podstawowych, aby przy tych trudniejszych pies wiedział o co Nam chodzi.

Człowiek - z natury "wolny" - nie lubi gdy chce się nim rządzić. Tak samo i pies. Gdy będziemy zbyt mocno "naciskali" na psa, wymuszając naukę chcąc uzyskać szybsze efekty - rezultat będzie wprost odwrotny - pies nie będzie się uczył w ogóle, bądź bardzo wolno.

Podczas nauki psa kategorycznie nie wolno bić! W ten sposób pies nigdy nie będzie wykonywał poleceń, a jeżeli już to ze strachu - ale nie o to Nam chodzi. Pies zrazi się do jakichkolwiek zabaw; będzie nieufny.

Co pomaga w nauce?
Jest wiele bodźców, na które pies reaguje, a które również mogą posłużyć do nauki. Pies jest bardzo wrażliwy na dotyk. Znaczy to mniej więcej tyle, że gdy po prawidłowo wykonanej komendzie nagradzamy psa smakołykiem dobrze jest go pogłaskać - każdy pies uwielbia pieszczoty więc na pewno bardzo dobrze to odbierze i zapamięta; może nakłoni go to po części do ponownego wykonania komendy.

Jak mówić do psa podczas nauki? Na pewno krzyk nie jest dobrym sposobem. Należy go unikać. Najlepiej uczyć psa w ciszy przy tym mówić spokojnym, łagodnym tonem.

Gdzie uczyć psa? Jeżeli dookoła dzieje się zbyt wiele, pies nie jest w stanie skoncentrować się na nauce. Psy są z natury ciekawskie wszystkiego i z pewności bardziej zainteresuje je odbijająca się piłka bądź biegające dziecko niźli nudne ćwiczenia. Zaleca się szkolenie psów w pomieszczeniach izolujących go od takiego właśnie otoczenia.

Kiedy pies może zacząć naukę?
Szkolenia można zacząć od szóstego miesiąca życia. Szczeniaki są bardzo wrażliwe, dopiero poznają świat toteż nauczenie ich zwyczajów bądź komend będzie łatwiejsze niż gdyby próbować tego w wieku starszym. Patrząc na szczeniaki można odnieść wrażenie, że myślą tylko o dwóch rzeczach.


Dlaczego pies nie chce wejść do wanny?

Pies, w przeciwieństwie do człowieka, nie lubi zapachów jakie wydzielają perfumy czy kremy. Gdy widzi obok wanny "paskudztwa" takie jak szampony, przeczuwa coś niedobrego - "O nie! Ja nie wejdę do tej malutkiej wanny! Ja tam nie chcę wchodzić, bo obok są jakieś rzeczy inne niż muszelki!" - może to tak pies myśli?
W morzu to coś zupełnie innego - pachnie wodą, piasek, dużo miejsca... Po co porównywać, skoro to takie proste?!


czwartek, 28 marca 2013

Polityka Prywatności

Polityka Prywatności

Wprowadzenie

Szanuję Twoją prywatność. Strona www.naszezwierzaczki1.blogspot.com zastrzega sobie prawo do wprowadzania zmian w Polityce Prywatności. Każdego Klienta i Użytkownika moich serwisów obowiązuje aktualna Polityka Prywatności znajdująca się na stronie. Jakiekolwiek wprowadzane zmiany nie wpływają na zasadę podstawową: nie sprzedaję i nie udostępniam osobom trzecim danych personalnych czy adresowych Klientów / Użytkowników moich serwisów.
Jeśli nie zgadzasz się z Polityką Prywatności, proszę, nie odwiedzaj moich serwisów, ani nie korzystaj z moich usług.

Dane Osobowe

W czasie korzystania z serwisów należących do www.naszezwierzaczki1.blogspot.com możesz zostać poproszony o podanie niektórych swoich danych osobowych poprzez wypełnienie formularza lub w inny sposób. Wymagam tylko tych danych, które są niezbędne do działania serwisu i sprawnego kontaktu z Tobą.

Subskrypcja bezpłatnych czasopism

Zaprenumerowanie elektronicznych i bezpłatnych czasopism należących do www.naszezwierzaczki1.blogspot.com wymaga podania w odpowiednim formularzu swojego imienia i adresu e-mail. Pola te są obowiązkowe. Uzyskane w ten sposób dane są dodawane do listy mailingowej. Adres e-mail jest niezbędny do tego, aby można było wysłać danemu czytelnikowi numer czasopisma lub inne informacje. Imię pozwala www.naszezwierzaczki1.blogspot.com zwracać się do Czytelników po imieniu.

Zamawianie usług

Zamawianie usług oferowanych przez www.naszezwierzaczki1.blogspot.comwymaga podania w odpowiednim formularzu pełniejszych danych adresowych. Pola obowiązkowe są oznaczone.

Niezapowiedziane wiadomości

www.naszezwierzaczki1.blogspot.com zastrzega sobie prawo do wysyłania niezapowiedzianych wiadomości osobom, których dane kontaktowe posiada i które zgodziły się z Polityką Prywatności.
Pod pojęciem niezapowiedzianych wiadomości www.naszezwierzaczki1.blogspot.com rozumie informacje odnoszące się bezpośrednio do jego serwisów, czasopism, usług i produktów (np. zmiany, wewnętrzne promocje), niekomercyjne listy (np. życzenia, komentarze osobiste itp.) oraz informacje komercyjne, których rozsyłka została opłacona przez klientów www.naszezwierzaczki1.blogspot.com.

Cookies (ciasteczka)

Niektóre obszary serwisów należących do www.naszezwierzaczki1.blogspot.com mogą wykorzystywać cookies, czyli małe pliki tekstowe wysyłane do komputera internauty identyfikujące go w sposób potrzebny do uproszczenia lub umorzenia danej operacji. Cookies są nieszkodliwe ani dla komputera ani dla jego użytkownika i jego danych.
Warunkiem działania cookies jest ich akceptacja przez przeglądarkę i nie usuwanie ich z dysku.

Rady żywieniowe dla kotów

Chciałabym podzielić się informacją odnośnie podawania jedzenia dla kotów. Przyjęło się, że koty lubią mleko. Każde dziecko na pytanie: co je kot odpowie bez zastanowienia - mleko.
U swoich kotów stwierdzam i przestrzegam przed podawaniem mleka kotom, gdyż mleko jest bardzo niebezpieczne dla nich.
Może spowodować różnego rodzaju choroby. U swojego kota zauważyłam, że miał straszne biegunki a to wiązało się z szybkim odwodnieniem - co u kotów jest niebezpieczne dla ich życia. Na gałkach ocznych pokazały się tzw. trzecie powieki - jest to błonka, która pokazuje się na oczach kota i utrudnia mu widzenie.

Jest wiele chorób związanych z podawaniem mleka. Przytoczyłam 2 moim zdaniem najważniejsze.



Wstęp

Witam Was na moim blogu poświęconemu naszym kochanym zwierzakom. 
Każdy z nas na pewno uwielbia jakiś gatunek zwierzątka. 
Jest to miejsce gdzie możemy się wspólnie dzielić naszymi doświadczeniami z naszymi zwierzakami.